رفتار های پسندیده در مکانهای عمومی

1:از ریختن پوست تخمه و یا چیزهای مشابه در ساختمانهای عمومی خودداری کند.

2:هنگا م قرائت قرآن به احترام سکوت کند.

3:هنگام پخش سرود ملی به نشانه احترام برخیزد.

4:هنگام بلند شدن از پشت میز صندلی را به پشت میز برگرداند.

5:در سرویسهای بهداشتی عمومی و شلوغ رعایت دیگران را بکند.

6:آدامس را در محل رفت و آمد یا نشستن دیگران نیاندازد.

7:در هنگام ورود به جلسه سخنرانی طوری وارد شود که باعث حواسپرتی حضار یا سخنران نشود.

8:با صدای بلند یا سوت زدن کسی را صدا نکند.

9:دقت کند کودکان برای دیگران مزاحمت ایجاد نکنند.

10:وقتی کسی چیزی در دست دارد و باز کردن در یا نگه داشتن در برایش سخت است اگر میتواند در را باز کند یا نگه دارد.

11:هنگام ورود و خروج مواظب باشد در به نفر بعدی نخورد.

12:کودک خود را ساکت نگه دارد.

13:در حضور دیگران با صدای بلند یا ناز کردن بیش از حد به کودک خود ابراز علاقه نکند.

14:در مکانهای رسمی و عمومی از دست گذاشتن روی شانه یا حلقه کردن دست دور گردن کسی جهت ابراز علاقه خودداری کند.

15:در مکانهای عمومی و رسمی همراهان خود را با نام کوچک صدا نکند.

16:هنگام ورود و خروج در را برای خانمها یا افراد مسن یا مقام بالاتر باز نگه دارد.

1۷:وقتی کسی مشغول مطالعه یک متن یا روزنامه است سرک نکشد.

1۸:بعد از استفاده از روزنامه ها و مجلات در سالنهای انتظار آنها را تا کرده و به حالت اول برگرداند.

ویژگی‌های یک شهروند خوب

انسان در طول تاریخ همواره تحت قوانین و الگوهایی که جامعه اش از او انتظار داشته زندگی کرده است. اما ما انسان‌ها به صرف پیروی از الگوهایی خاص تبدیل به شهروندانی خوب نمی‌شویم.

برای یک شهروند خوب بودن پیش از هرچیز باید انسان خوبی بود؛ کسی که پایبند اصول اخلاقی است و در هر شرایطی ارزش‌های انسانی را زیر پا نمی‌گذارد.

در دنیای مدرن امروز، فرهیختگان و سیاستگذارهای جوامع گوناگون در پی اتخاذ برنامه‌هایی هستند که بتواند شهروندانی آگاه، دارای حس مسئولیت و همکاری تربیت کند. آنها با تدوین برنامه‌های آموزشی که معمولا از مدارس و در سنین کودکی شروع می‌شود، در تلاشند جامعه‌ای داشته باشند که مردمانش برپایه اصل همکاری و همیاری زندگی کنند و در نهایت جامعه‌شان را ارتقا دهند. اما در واقع یک شهروند خوب چه رفتاری دارد؟

برخی جامعه‌شناسان سه تعریف کلی درخصوص شهروندان یک جامعه آورده‌اند:

آموزش شهروندی

آموزش شهروندی بطور غیر رسمی در خانه یا محل کار یا کارگاه‌های آموزشی و یا بطور رسمی بصورت سرفصل درسی مجزا در مدارس و حتی مدارس ابتدایی و یا بصورت رشته تحصیلی دانشگاهی، به شهروندان می‌آموزد که چگونه یک شهروند فعال، آگاه و مسئولیت پذیر باشند. در واقع مبنای این آموزش ها پرورش یک شهروند نمونه یا شهروند خوب یا ارائه یک الگوی شهروندی نیست بلکه به آنان می‌آموزد که چگونه تصمیمات خود را با توجه به مسئولیت‌هایشان در قبال اجتماع و زندگی فردی خود اتخاذ نمایند.