انسان در طول تاریخ همواره تحت قوانین و الگوهایی که جامعه اش از او انتظار داشته زندگی کرده است. اما ما انسان‌ها به صرف پیروی از الگوهایی خاص تبدیل به شهروندانی خوب نمی‌شویم.
برای یک شهروند خوب بودن پیش از هرچیز باید انسان خوبی بود؛ کسی که پایبند اصول اخلاقی است و در هر شرایطی ارزش‌های انسانی را زیر پا نمی‌گذارد.
در دنیای مدرن امروز، فرهیختگان و سیاستگذارهای جوامع گوناگون در پی اتخاذ برنامه‌هایی هستند که بتواند شهروندانی آگاه، دارای حس مسئولیت و همکاری تربیت کند. آنها با تدوین برنامه‌های آموزشی که معمولا از مدارس و در سنین کودکی شروع می‌شود، در تلاشند جامعه‌ای داشته باشند که مردمانش برپایه اصل همکاری و همیاری زندگی کنند و در نهایت جامعه‌شان را ارتقا دهند. اما در واقع یک شهروند خوب چه رفتاری دارد؟
برخی جامعه‌شناسان سه تعریف کلی درخصوص شهروندان یک جامعه آورده‌اند:
